Inmiddels zo'n 2,5 week in Suriname

Ik ben inmiddels zo’n 2,5 week in Suriname. Waar zal ik beginnen met schrijven? Bij de warmte? Bij de tropische regenbuien? Bij de muggenbulten? Bij de overweldigende indrukken? Oke, laat ik maar beginnen bij het verkeer.

Voor mij begint hier nu alles zo langzamerhand een beetje ‘normaal’ voor mij te worden. Iets wat voor de normale Nederlandse begrippen veelal niet normaal is. Zoals het verkeer hier, ze kennen hier totaal geen regels. Als we in Nederland in het verkeer voorrang verlenen steken we veelal even ons hand op van ‘rijd maar door’ of ‘bedankt’. Hier in Suriname lossen ze alles op met toeteren en nog eens toeteren. Toeteren als ze aan komen rijden op een kruispunt, toeteren wanneer ze je voorrang verlenen, toeteren om je te bedanken, toeteren bij het tegenkomen van een bekende. Als Nederlandse trek je wel bekijks en dus wordt er vaak ook naar je getoeterd of ‘sshhhh’ gezegd. Op dat soort momenten is het beste om niet te kijken en gewoon door te lopen, net alsof je het niet hebt gehoord. Want voor je het weet beginnen ze een heel gesprek aan te knopen. Hier in Suriname kunnen ze volgens mij echt niet zonder een toeter in de auto, want dan wordt het autorijden nog een stuk moeilijker.

In Nederland vinden wij het voornamelijk erg belangrijk dat we een onderdak hebben, een huis waarin we kunnen leven. Hier in Suriname is denk ik een van de eerste levensbehoeften een auto, je zult ook maar weinig Surinamers tegen komen zonder een auto. Veelal word je voor gek verklaard als je een poging waagt om te fietsen door het drukke en wilde verkeer hier in Paramaribo. Zo kregen een huisgenootje & ik gisteren nog de opmerking ‘het is hier geen Amsterdam’ naar ons hoofd geslingerd, dit alleen omdat we even met zijn tweeën naast elkaar stonden te wachten voor het stoplicht. Toch zie je bijna alle Nederlandse studenten fietsen door de stad of richting hun stage. De enige mensen die hier zowat fietsen zijn bakra’s, oftewel blanken. Op dit moment heb ik zelf nog geen fiets gekocht, maar ik ben nog steeds van plan om hier wel een fiets te kopen. Momenteel loop ik dagelijks naar mijn stageadres, ik denk zo’n 2 km. heen & terug lopen. Op zich is de afstand prima te doen, alleen het warme weer maakt het soms wel ontzettend zwaar. Het links rijden ben ik ondertussen wel gewend, benieuwd hoe straks de omschakeling in Nederland zal zijn.
In Paramaribo is veelal het straatbeeld toch wel armoedig in vergelijking met Nederland. Dit heeft er voornamelijk mee te maken dat mensen hun huisjes niet onderhouden: afgebladderde verf, veel plastic en grofvuil langs de straten & daarnaast lopen er veel zwerfhonden & soms ook katten.

Stage:
Vorige week was mijn eerste officiële week stage bij CCS oftewel het Cultureel Centrum Suriname te Paramaribo. Op dit moment hebben de kinderen nog vakantie, dus afgelopen week stond in het teken van de laatste week van de vakantieactiviteiten. Erg leuk om op deze wijze te starten met mijn stage. De kinderen konden per dag kiezen uit activiteiten die ze wilden gaan doen, waaronder: Streetdance, Zumba, Hindoestaanse dans, Creatief, Rappen, Drummen, Koken etc.

Zoals het nu staat loop ik 4 dagen in de week stage, van maandag tot donderdag. Mijn stagedag begint ’s morgens om 8 uur & ik loop dan stage tot ongeveer 3 a half 4 in de middag. Ideale dagen en tijden, maar don’t worry ik krijg het echt nog druk genoeg met mijn opdrachten en projecten.

Vrije tijd:
Zodra ik uit mijn stage kom, heb ik ook meteen het gevoel van vrij zijn & denk ik niet meer aan mijn stage. Op dat soort momenten ben ik best wel moe, door alle indrukken maar voornamelijk door het warme weer, de gevoelstemperatuur ligt hier veelal rond de 40 graden of hoger & ’s avonds koelt het af tot zo’n 30 graden.

De afgelopen tijd ben ik door de weeks veelal vroeg gaan liggen. Veelal val ik niet meteen in slaap, dit door de warmte & vaak wordt ik midden in de nacht wakker. Ik denk dat dit in de loop der tijd mogelijk wel zal veranderen. Rond 19:00 uur is het hier donker, het wordt hier namelijk binnen een half uur echt nacht & dan ga ik niet meer alleen de deur uit. Veelal is het ’s avonds tijd om te relaxen in onze hangmatten & om programma’s terug te kijken via uitzending gemist of om spelletjes te spelen met mijn huisgenootjes zoals ’30 seconds’. Ik kan het goed vinden met mijn huisgenootjes, we hebben een leuke & gezellige groep. Op dit moment woon ik samen met 10 andere studenten die allen studeren in Groningen.

In de weekenden heb ik echt een vakantiegevoel, dan ga ik veelal met huisgenootjes richting het zwembad & komend weekend gaan we op trip naar de Brokopondo. We zullen daar een nacht gaan overnachten in een huisje & gaan o.a. ook naar de Brownsberg & het stuwmeer. Zo zullen we in verloop van tijd nog vele trips maken in het weekend, want dan zijn alle huisgenootjes gezamenlijk vrij.

Hier nog een kleine selectie van Sranan Tongo:
Suriname = Sranan
Hoe gaat het? = Fa waka?
Maak je niet druk = No spang
Huis = Osso
Schoenen = Patta’s
Mobiel = Cel
Bekers = Cups
Limonade = Stroop

Voor nu bigi bosi (dikke kus) & een bigi brasa (dikke knuffel) vanuit Paramaribo.

Liefs Aukje