Een week met dubbel gevoelens & emoties

Week vijf van mijn stage loopt alweer bijna ten einde, dit omdat ik alleen komende donderdag nog even moet stagelopen & dan heb ik een weekje vakantie. Dit omdat Aukje mij een weekje komt bezoeken, whoehoee zo leuk bezoek vanuit Nederland. De klok lijkt hier ten opzichte van Nederland wel twee keer zo snel te tikken. Nog even en dan zit ik op de helft & voor jullie het weten ben ik alweer in Nederland.

Op mijn stage verloopt alles tot nog toe prima, de afgelopen drie weken heb ik voornamelijk gewerkt op de Volksmuziekschool (VMS). De eerste 1,5 week daar was ik voornamelijk bezig met administratieve werkzaamheden, dit omdat de school vanaf 7 oktober weer van start is gegaan. De komende tijd zal ik mij met name gaan richten op het organiseren van (kinder)activiteiten, voor met name kinderen uit tehuizen, kinderen die HIV besmet zijn & o.a. met de bibliobus richting Commewijne. Daarnaast zal ik mogelijk binnenkort gaan meehelpen tijdens een tv programma wat te vergelijken met The Voice of Holland alleen dan op zijn Surinaams, maar hierover moet ik nog gesprekken voeren met mijn stagebegeleider. Dit was even in het kort mijn stage.

Zoals sommigen misschien wel weten zou ik afgelopen woensdag (9 oktober 2013) samen met mijn voetbalteam (DIVA uit Paramaribo) vertrekken voor 2 dagen naar Caroline Jungle Camp. Maar net voor ik zou vertrekken kreeg ik een telefoontje van Anna vanuit Nederland. Geschokt was ik door het nieuws wat zij mij vertelde. Eerst was ik stil, onder de indruk, trillen, verdrietig & wist ik geen woorden te vinden, gewoonweg omdat er geen woorden voor zijn. Waarom? Waarom jij Gideon? Altijd stond je voor ons klaar. Hadden wij maar iets voor jou kunnen doen Gideon. Jij hebt je eigen wedstrijd gespeeld en daarbij zelf veel te vroeg het eindsignaal gefloten. Helaas geen blessuretijd. Lieve Gideon je was/bent een TOP-trainer, ik zal je missen als trainer, maar ook als mens. Je hebt het beste uit mij gehaald de afgelopen jaren als speelster en uit ons team. We hebben vele successen mogen beleven samen met jou Gideon: kampioenschappen, het winnen van de landelijke beker, sportploeg van het jaar en ga zo maar door. Toen ik vertelde dat ik voor een half jaar naar Suriname zou gaan maakt je gekscherend de opmerking ‘Dat kan niet Aukje’, maar al snel zei je dit is een mooie kans voor je, dat moet je altijd doen. Zo gezegd zo gedaan & nu zit ik in Suriname en krijg ik dit nieuws te horen. Wat had ik op dit moment ontzettend graag thuis willen zijn, bij mijn teamgenootjes. Op dit soort momenten voel ik mij hier ontzettend alleen, alhoewel ik hier lieve huisgenootjes om mij heen heb & die goed om mij passen. Lieve Gideon, ik zal je nooit vergeten!

Het weekend stond van 11 tot 13 oktober stond een trip naar de Jungle op de planning met een aantal huisgenootjes & andere bakra’s & om niet te vergeten Julio onze gids. Lang heb ik getwijfeld of ik wel of niet zou meegaan, uiteindelijk heb ik het besluit gemaakt om wel mee te gaan ook voor afleiding. Vrijdag 11 oktober rond half 8 vertrokken we met de bus richting Atjoni, om vanaf daar de korjaal (Dit zijn typische Surinaamse bootjes, gemaakt van een uitgeholde boomstam) te nemen richting het plaatsje Lobi Lafu (Letterlijk vertaald: Liefde lacht), midden in de jungle zonder andere toeristen. Eenmaal aangekomen in Lobi Lafu legden we snel onze spulletjes in de huisjes en maakten we kennis met de andere bewoners, stuk voor stuk zeer vriendelijke mensen. Het uitzicht wat je hebt vanuit de huisjes, waaaaauw. We hadden een huisje met uitzicht op de Boven Suriname rivier met de sula’s (stroomversnellingen). We waren allemaal erg onder de indruk van het prachtige plaatsje Lobi Lafu, maar tijd om stil te staan is er niet als je Julio als gids hebt. Hij nam ons mee naar beneden, naar de oever om even een kijkje te nemen bij Piranha-B(aai) & al snel gingen we een frisse duik nemen in de rivier en de sula’s (natuurlijke jacuzzi / stroomverstellingen). Na een frisse duik in de rivier, de lunch stond een rondleiding door de naastgelegen dorpjes op het programma & in avond gingen we een tocht maken door de Jungle naar een naastgelegen resort, hier hebben we even gezellig gezeten rond het kampvuur.

De volgende dag begon relaxed, rustig wakker worden & daarna een frisse duik nemen in de sula om ons op te frissen. In de middag gingen we een lange jungletocht maken & op bezoek bij dorpjes dieper gelegen in de jungle. Julio, onze gids loodste ons met veel enthousiasme de jungle door, over iedere boom, plant etc. kon hij ons wel iets vertellen. Naast alle fauna en flora liet hij ons ook kennismaken met o.a. de inwoners van kleine dorpjes midden in de jungle. De mensen spreken daar veelal geen Nederlands, maar Saramaccaans dit is één van de vele dialecten hier in Suriname. Deze dorpjes waren ontzettend primitief, maar heel erg mooi & indrukwekkend om te zien. Wat zijn wij in Nederland dan bevoorrecht met al de luxe die wij ons kunnen permitteren, het ‘jungle-gevoel’ raakte mij best wel. De mensen daar zijn zo ontzettend blij en gelukkig met de weinig middelen die zij daar hebben, dit zette mij wel aan het nadenken. Omgeven worden door je familie, zorgen voor de prachtige natuur en voor elkaar & zelfvoorzienend leven, maakt deze mensen gelukkig. Zo onderhouden de verschillende families zich door middel van de zogenaamde kostgrondjes, dit zijn kleine plantages midden in de jungle waarop verschillende gewassen worden geteeld. Het is zo dat je in de jungle niet zomaar kokosnoten & andere vruchten van de bomen mag en kan halen. Dit omdat iedere familie zijn eigen boom/bomen heeft, dit om zichzelf te voorzien van onderhoud (oftewel eten), het is dan wel zo respectvol om niet zomaar aan andermans eigendommen te zitten. Onze gids Julio had dan ook vriendelijk gevraagd bij een familie of wij een kokosnoot uit hun boom zou mogen halen, hier hebben we dan ook enige tijd gezellig gezeten & genoten van de verse kokosnoot. De vrouw liet weten aan Julio dat zij mij een mooie vrouw vond en dat ze mij graag zou willen houden in het dorp. Hoe mooi en indrukwekkend ik de jungle en het desbetreffende dorpje ook vond, ik zou daar niet voor altijd kunnen en blijven wonen, daarvoor ben ik al teveel luxe gewend. Nadat we de dorpjes hadden bezocht gingen we met een korjaal terug over de rivier richting Labi Lafu, wat een mooie tocht over de boven Suriname river, met aan beide zijden de jungle. In de avond heb ik voornamelijk relaxed & het spelletje ‘wie ben ik’ gespeeld.

De laatste dag van het weekend stond er niks op het programma, behalve voor diegenen die wilden gaan kajakken. Ik heb deze ochtend geprobeerd uit te slapen & verder heb ik nog ge-chilled in de sula, genoten van het prachtige uitzicht & het lezen van een boek. Rond twee uur in de middag was het tijd om weer richting de stad, oftewel Paramaribo te vertrekken. Het was een mooi, maar een dubbel weekend voor mij. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd te genieten, het was een weekend met een lach en een traan!

Ik zie dat mijn blogje ditmaal best wel lang is geworden, dus dit is het dan even voorlopig.

Mo sy, oftewel tot ziens!

Liefs Aukje